مقایسۀ نرخ واکنش پوزولانی سل های نانوسیلیس در مقایسه با نانوسیلیس های پایروژنیک

دو گروه عمده از نانوسیلیس ها در مطالعات موادپایه سیمانی مورد بررسی قرار گرفته اند: نانوسیلیس های پایروژنیک و سل های نانوسیلیس. روش های مختلف تولید این مواد منجر به برخی تفاوت ها در خصوصیات آن ها می گردد. به عنوان مثال سل های نانوسیلیس ذرات مجزای پایدار در محیط آبی بوده و سایز کلوخه ای برای آن ها متصور نیست، درحالی که در روش تولید نانوسیلیس های پایروژنیک ذرات به هم فیوز شده و کلوخه های اولیه با ابعادی تا 100 نانومتر را ایجاد می کنند، کلوخه های اولیه نیز به هم چسبیده و توده هایی با ابعاد از چند میکرومتر تا چندصد میکرومتر را تولید می نمایند. مطالعۀ حاضر به مقایسۀ فعالیت پوزولانی یک نانوسیلیس پایروژنیک با نام تجاری اروزیل 200 و یک سل نانوسیلیس با نام تجاری لوازیل 30/200 پرداخته و تاثیر این مواد را بر درجۀ هیدراسیون سیمان موردبررسی قرار می دهد. شایان ذکر است که نانوسیلیس های مورد بررسی دارای سطح ویژه برابر 200 مترمربع برگرم بوده اند. نتایج نشانگر آن هستند که علی رغم سایز های بزرگ کلوخه ای نانوسیلیس پایروژنیک، این ماده دارای واکنش پوزولانی سریع تر نسبت به سل نانوسیلیس در خمیره های آهکی و سیمانی اند. نتایج همچنین نشان می دهند که نانوسیلیس ها در سن 1 روز اثر تسریع کنندگی بر هیدراسیون سیمان داشته اما پس از سن 7 روز درجه هیدراسیون سیمان برای حالت جایگزینی بخشی از سیمان با نانوسیلیس ها نسبت به خمیره کنترل کاهش یافته است. کاهش درجۀ هیدراسیون سیمان می تواند به دلیل جذب قابل توجه آب در ساختار نانوسیلیس ها و بالطبع کاهش آب در دسترس برای هیدراسیون سیمان باشد.